έμπολος

(I)

ἔμπολος, (Α)

(ως επίθ. τών Διοσκούρων) έμπορος (βλ. ἐμπολαῑος).

————————

(II)

-η, -ο

(ως βοτανικός όρος) «έμπολη ιδιότητα» — η ιδιότητα τών φυτών, κατά την οποία, όταν κοπεί ένα μέρος τους από το μητρικό άτομο, εμφανίζει σε κατάλληλες συνθήκες βλαστήσεως ρίζες και βλαστούς.